Podsumowanie prawne października 2017 r. obejmuje następujące zagadnienia:

PRAWO ENERGETYCZNE

• Zaktualizowany wykaz odbiorców przemysłowych
• Projekt ustawy o rynku mocy po pierwszym czytaniu

PRAWO OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW

• Kara UOKiK za nieuczciwą sprzedaż (misselling)
• Kary za zmowę przetargową

PRAWO ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH

• Od października 2018 r. – zamówienia publiczne online

ORZECZNICTWO

• Nie jest dopuszczalna skarga na odpowiedź organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa
• Skuteczne oświadczenie woli niezależne od rzeczywistego zapoznania się z jego treścią przez adresata oświadczenia
• Ukąszenie przez osę, skutkujące śmiercią w wyniku wstrząsu anafilaktycznego, mieści się w definicji nieszczęśliwego wypadku objętego ochroną ubezpieczeniową

– – –

PRAWO ENERGETYCZNE

• Zaktualizowany wykaz odbiorców przemysłowych

Prezes URE 3 października opublikował zaktualizowany wykaz odbiorców przemysłowych. Na liście znajduje się łącznie 385 podmiotów.

• Projekt ustawy o rynku mocy po pierwszym czytaniu

Na posiedzeniu Sejmu 26 października miało miejsce pierwsze czytanie rządowego projektu ustawy o rynku mocy. Po głosowaniu projekt został skierowany do sejmowej Komisji do Spraw Energii i Skarbu Państwa.

Zgodnie z treścią uzasadnienia projekt ma na celu wdrożenie rynku mocy, na którym towarem będzie moc dyspozycyjna netto oferowana przez wytwórców oraz sterowane odbiory energii (DSR). W zamian za wynagrodzenie oferenci zapewniają gotowość dostarczania mocy wraz z obowiązkiem jej dostarczenia w okresach napiętego bilansu mocy, tj. gdy zachodzi ryzyko niezaspokojenia szczytowego zapotrzebowania odbiorców na moc.

PRAWO OCHRONY KONKURENCJI I KONSUMENTÓW

• Kara UOKiK za nieuczciwą sprzedaż (misselling)

Prezes UOKiK nałożył na Europejską Grupę Finansową Council S.A. z siedzibą we Wrocławiu karę, która wyniosła ponad 6,3 mln zł.

Ukarany przedsiębiorca był pośrednikiem kredytowym, który działał pod marką Personal Finanse w ok. 50 miejscowościach w kraju. Ofertę kierował do konsumentów, którzy mieli trudności z uzyskaniem pożyczki w innych instytucjach finansowych. W toku prowadzonego postępowania UOKiK stwierdził, że pośrednik finansowy między innymi: – oferował konsumentom kredyty, które nie odpowiadały ich potrzebom ani możliwościom spłaty, – nakłaniał konsumentów bez zdolności kredytowej do zaciągnięcia zobowiązań za pośrednictwem osoby trzeciej, opisywanej jako osoba uwiarygodniająca, wspomagająca gwarant, żyrant, – nie informował klientów o kosztach pośrednictwa finansowego podczas zawierania umowy.

Decyzja Prezesa UOKiK nie jest jeszcze ostateczna, przysługuje od niej odwołanie do sądu.

• Kary za zmowę przetargową

Postępowanie zostało wszczęte przez UOKiK po skardze komendanta 14 Wojskowego Oddziału Gospodarczego w Poznaniu dotyczącej rozstrzygnięcia przetargu na sezonową obsługę kotłowni, który odbył się w 2015 r. Przeprowadzone postępowanie wykazało, że doszło do zmowy przetargowej spółki Megatherm, Przedsiębiorstwa Usług Wielobranżowych Śmigiel Przemysław oraz Przedsiębiorstwa Usług Wielobranżowych „Śmigiel”.

Uczestnicy zmowy zastosowali mechanizm wycofywania ofert. Najtańsza była złożona przez Przedsiębiorstwo Usług Wielobranżowych „Śmigiel”. Przedsiębiorca nie uzupełnił jednak braków w swojej propozycji – nie przesłał właściwego zaświadczenia o niezaleganiu z podatkami. Tym samym zamawiający wybrał następną w kolejności i droższą ofertę konsorcjum Megatherm i Przedsiębiorstwa Usług Wielobranżowych Śmigiel Przemysław. W ocenie UOKiK, taki właśnie był cel porozumienia.

Na uczestników zmowy przetargowej UOKiK nałożył kary w wysokości ok. 80 tys. zł.

Decyzja Prezesa UOKiK nie jest prawomocna, przysługuje od niej odwołanie do sądu.

źródło: www.uokik.gov.pl

PRAWO ZAMÓWIEŃ PUBLICZNYCH

• Od października 2018 r. – zamówienia publiczne online

W dniu 19 października 2017 r. na stronie Ministerstwa Cyfryzacji pojawiło ogłoszenie o zamówieniu na zaprojektowanie, budowę i wdrożenie Platformy e-Zamówienia wraz z usługą hostingu. Ministerstwo otrzymało dofinansowanie na stworzenie platformy e-Zamówienia, która ma zostać uruchomiona w październiku 2018 r – jednakże prace nad projektem mają zostać ukończone w I kwartale 2020 r.

Przedmiotem zamówienia jest wykonanie prac obejmujących:

– Opracowanie i dostarczenie Dokumentacji Zarządczej i Merytorycznej dla Platformy e-Zamówienia;

– Opracowanie i udokumentowanie standardów usług i danych w procesie udzielania zamówienia publicznego;

– Budowa, dostarczenie, testowanie i wdrożenie kompletnej Platformy e-Zamówienia;

– Przeszkolenie administratorów Platformy, pracowników Helpdesku i opracowanie interaktywnych materiałów szkoleniowych;

– Sporządzenie i dostarczenie powykonawczej Dokumentacji Platformy e-Zamówienia;

– Zapewnienie Zamawiającemu możliwości pełnej modyfikacji funkcjonalności Platformy e-Zamówienia, poprzez zapewnienie stosownych licencji, praw, kodów źródłowych i dokumentacji.

Celem projektu „e-Zamówienia – elektroniczne zamówienia publiczne” jest budowa narzędzia oraz standaryzacja usług i wymiany danych na potrzeby elektronizacji procesu udzielania zamówień publicznych w Polsce. Ma to umożliwić publikację ogłoszeń, przyjmowanie i zabezpieczenie ofert i wniosków do terminu ich otwarcia, prowadzenie aukcji i licytacji elektronicznej oraz monitorowanie i analizę funkcjonowania systemu zamówień publicznych.

Od 18 października 2018 r. do przeprowadzenia kompletnego zamówienia publicznego wymagane będzie przyjmowanie drogą elektroniczną oraz zabezpieczanie do terminu otwarcia ofert, wniosków i oświadczeń, a także opatrzenie ich bezpiecznym podpisem elektronicznym. Dla pełnej elektronizacji udzielanego zamówienia docelowo wskazane jest także wykorzystanie cyfrowej platformy zakupowej.

Jest to kolejny, po zeszłorocznej nowelizacji Prawa zamówień publicznych, krok w kierunku zapewnienia przeprowadzenia elektronicznych zamówień zgodnie z wymaganiami dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie zamówień publicznych.

ORZECZNICTWO

• Nie jest dopuszczalna skarga na odpowiedź organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Taka konkluzja płynie z orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi. Jeden z mieszkańców gminy zarzucił radzie gminy bezczynność polegającą na nierozpoznaniu jego wezwań do usunięcia naruszenia prawa. Zdaniem skarżącego, bezczynność organu miała polegać na tym, że nie odniósł się on w stosownym czasie do wezwań. Sąd Administracyjny uznał jednak, że skarga na bezczynność rady gminy w tym przypadku jest niedopuszczalna, a tym samym podlega odrzuceniu. Sąd wyjaśnił, że przepisy nie uzależniają możliwości wniesienia skargi do sądu administracyjnego od udzielenia odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Ustawa o samorządzie gminnym (art. 101 ust. 1) przewiduje, że każdy, kogo interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może – po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia prawa – zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Przepis nie nakłada na organ, do którego skierowano wezwanie, obowiązku udzielenia odpowiedzi na wezwanie. Gdy organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, skargę do sądu administracyjnego na akt prawa miejscowego lub inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, wnosi się w terminie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa.

Postanowienie WSA w Łodzi z 12.05.2017 roku, sygn. akt II SAB/Łd 103/17, jest prawomocne.

• Skuteczne oświadczenie woli niezależne od rzeczywistego zapoznania się z jego treścią przez adresata oświadczenia

Skuteczność złożenia oświadczenia woli w myśl art. 61 § 1 Kodeksu cywilnego nie jest uzależniona od rzeczywistego zapoznania się przez adresata z jego treścią. Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 marca 2017 roku w sprawie o sygn. akt III CSK 148/16. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że skuteczność złożenia oświadczenia woli następuje także w sytuacji, kiedy co prawda adresat nie zna treści oświadczenia, jednakże miał realną możliwość zapoznania się jego treścią, ponieważ doszło ono do niego w sposób umożliwiający mu zapoznanie się z nim.

Powyższe stanowisko Sądu Najwyższego ma doniosłe znaczenie przede wszystkim w odniesieniu do skuteczności oświadczeń woli o wypowiedzeniu/odstąpieniu od wszelkiego rodzaju umów, w których istotne jest złożenie oświadczenia w dacie granicznej określonej treścią umowy, której przekroczenie rodzi skutki dla składającego oświadczenie, np. automatyczne przedłużenie stosunku umownego na kolejny okres.

Istotnym jest, że składający oświadczenie musi wykazać jedynie, że złożone przez niego oświadczenie doszło do adresata w sposób umożliwiający mu zapoznanie się jego treścią zgodnie z zasadami doświadczenia życiowego np. doręczenie listu poleconego do siedziby adresata. Wykazanie, że z przyczyn obiektywnych adresat nie mógł zapoznać się z treścią oświadczenia mimo jego doręczenia spoczywa na adresacie.

• Ukąszenie przez osę, skutkujące śmiercią w wyniku wstrząsu anafilaktycznego, mieści się w definicji nieszczęśliwego wypadku objętego ochroną ubezpieczeniową.

Tak wynika z wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 21 lipca 2017 roku, sygn. akt I C 596/16. W konsekwencji Ubezpieczyciel zobowiązany jest do wypłaty na rzecz osoby uprawnionej należnego jej świadczenia wynikającego z zawartej umowy ubezpieczenia.

Orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym. Ubezpieczona, która była objęta dobrowolną umowę ubezpieczenia, zmarła na skutek ugryzienia przez osę. Syn zmarłej zgłosił ubezpieczycielowi zajście zdarzenia ubezpieczeniowego i zażądał wypłaty na swoją rzecz kwoty 90 tys. złotych tytułem świadczenia pieniężnego za śmierć ubezpieczonej. W odpowiedzi na zgłoszone żądanie, ubezpieczyciel chcąc zwolnić się z odpowiedzialności za skutki przedmiotowego zdarzenia wskazał, iż śmierć ubezpieczonej nie była następstwem nieszczęśliwego wypadku, lecz konsekwencją silnej reakcji alergicznej na jad osy, która to reakcja była przyczyną wewnętrzną związaną z jej stanem chorobowym.

Po rozpoznaniu niniejszej sprawy, Sąd Okręgowy uznał, iż ukąszenie przez osę było zdarzeniem nagłym i gwałtownym, niezależnym od woli ubezpieczonego i wywołanym przyczyną zewnętrzną (jadem osy). W konsekwencji nie można przyjąć, że nieszczęśliwy wypadek miał swoje źródło w jakimkolwiek stanie chorobowym zmarłej, a dalej, że zachodzą podstawy do wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela. Przede wszystkim należy bowiem podkreślić, że to ukąszenie osy było przyczyną wystąpienia późniejszego skutku w postaci wstrząsu anafilaktycznego, który doprowadził ostatecznie do zgonu.

Z uwagi na fakt, iż przed zdarzeniem noszącym znamiona nieszczęśliwego wypadku, ubezpieczona nie zgłaszała jakichkolwiek dolegliwości alergicznych, zaś na ukąszenia osy reagowała ona jedynie niewielkimi objawami miejscowymi nie można uznać, iż była ona osobą cierpiącą na choroby alergiczne.

W ocenie Sądu Okręgowego w Gdańsku, powyższe uzasadnia przyjęcie, że zgon ubezpieczonej nastąpił w wyniku nieszczęśliwego wypadku, nie zaś wskutek istniejącego stanu chorobowego. Tym samym nie ma podstaw do zastosowania wyłączenia odpowiedzialności ubezpieczyciela w oparciu o ogólne warunku ubezpieczenia.

Wyrok nie jest prawomocny.