Przedstawiamy Państwu poniżej zestawienie najciekawszych według nas wydarzeń prawnych ubiegłego roku:

Styczeń 2016 r.

Nowelizacja ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw. W dniu 1 stycznia 2016 roku weszła w życie ustawa z dnia 9 października 2015 roku zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw.

Nowelizacja dotyczy mechanizmu naliczania odsetek za opóźnienie, odsetek ustawowych z Kodeksu cywilnego, a także odsetek maksymalnych. Zmiany zakładają, że wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie stanowić będzie wysokość równą sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych (obecnie wynosi 7 % w stosunku rocznym), zaś odsetki ustawowe sumę stopy referencyjnej NBP i 3,5 punktów procentowych. Odsetki maksymalne nie mogą przekraczać dwukrotności odsetek ustawowych. Zmianie uległ również mechanizm naliczania odsetek w stosunku do przedsiębiorców, gdyż zamiast dotychczas naliczanych odsetek za opóźnienie naliczane będą odsetki za opóźnienie w transakcjach handlowych, które stanowią wysokość równą sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i ośmiu punktów procentowych. Dotychczasowe regulacje znajdą zastosowanie do odsetek należnych za okres do dnia 31 grudnia 2015 roku, natomiast do odsetek należnych za okres od 1 stycznia 2016 roku stosuje się przepisy znowelizowane.

Luty 2016 r.

Nowe zadania Ministra Energii

W dniu 11 lutego 2016 roku Sejm przyjął nowelizację ustawy o działach administracji rządowej. Ustawa została opublikowana w Dzienniku Ustaw w dniu 2 marca 2016 roku
i wejdzie w życie co do zasady w dniu 17 marca 2016 roku.

Celem zmian jest umożliwienie Ministrowi Energii wykonywania sprawnego zarządu nad przebiegiem procesów energetycznych. Powyższe ma nastąpić przez przekazanie Ministrowi kompetencji przysługujących dotychczas Ministrowi właściwemu do spraw gospodarki np.
w zakresie uprawnień nadzorczych nad następującymi spółkami energetycznymi: Enea S.A., Energa S.A.,  Zespół Elektrowni Wodnych Niedzica S.A., Polska Grupa Energetyczna S.A., Tauron Polska Energia S.A., Grupa LOTOS S.A., Polski Koncern Naftowy ORLEN S.A., Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A., Przedsiębiorstwo Przeładunku Paliw Płynnych „NAFTOPORT” Sp. z o.o., „SIARKOPOL” Gdańsk S.A., Towarzystwo Finansowe Silesia Sp. z o.o. oraz spółki zależne.

Minister Energii będzie również nadzorował przedsiębiorstwa górnicze (z wyjątkiem Lubelskiego Węgla „Bogdanka” S.A.), spółki od nich zależne, CZW „Węglozbyt” S.A., „Węglokoks” S.A. w Katowicach, Centralną Stację Ratownictwa Górniczego S.A., a także ich spółki zależne oraz kopalnie soli w Bochni i Wieliczce.

W nowelizacji wskazano również, że Pełnomocnik Rządu ds. Strategicznej Infrastruktury Energetycznej będzie wykonywać uprawnienia Skarbu Państwa w stosunku do operatora systemu przesyłowego elektroenergetycznego i operatora systemu przesyłowego gazowego oraz Przedsiębiorstwa Eksploatacji Rurociągów Naftowych „PERN” Przyjaźń S.A.

Marzec 2016 r.

Pierwsze zaświadczenie uprawniające do udziału w aukcji na sprzedaż energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych

W dniu 4 marca 2016 roku Prezes URE wydał pierwsze zaświadczenie, które będzie uprawniało do udziału w aukcji na sprzedaż energii elektrycznej. Aukcje na sprzedaż energii elektrycznej z odnawialnego źródła, zgodnie z ustawą z dnia 20 lutego 2015 rokuo odnawialnych źródłach energii, będą przeprowadzone przez Prezesa URE. Mechanizm aukcyjny ma w założeniu wspierać instalacje wytwarzające energię elektryczną przy wykorzystaniu źródeł odnawialnych. Aukcję wygrywa uczestnicy, którzy zaoferują najniższą cenę sprzedaży energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, proces ten będzie stosowany aż do wyczerpania ilości i wartości energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii określonej w ogłoszeniu o aukcji.

Kwiecień 2016 r.

W dniu 17 kwietnia 2016 roku weszła w życie nowelizacja ustawy z dnia 16 lutego 2007 roku o ochronie konkurencji i konsumentów

Celem nowelizacji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów jest wzmocnienie pozycji konsumentów poprzez poprawę narzędzi służących ich ochronie. Nowe rozwiązania były szeroko konsultowane ze środowiskami przedsiębiorców, prawników oraz organizacjami konsumenckimi.

Najważniejsze zmiany w ustawie przedstawiają się następująco:

– Zakaz proponowania konsumentom nabycia usług finansowych, które nie odpowiadają ich potrzebom z uwzględnieniem dostępnych przedsiębiorcy informacji dotyczących cech konsumentów lub proponowanie nabycia tych usług w sposób nieadekwatny do ich charakteru. Celem tego rozwiązania jest nakłonienie przedsiębiorców do analizowania, czy dana usługa rzeczywiście odpowiada potrzebom konsumentów.

– Nowy model kontroli postanowień wzorców umów – to Prezes UOKiK w decyzji administracyjnej będzie rozstrzygał o niedozwolonym charakterze postanowienia wzorca umowy i zakazywał jego dalszego wykorzystywania. Prezes UOKiK będzie mógł określać środki usunięcia skutków naruszenia zakazu stosowania postanowień niedozwolonych – np. poinformowanie konsumentów będących stronami umów o uznaniu klauzuli za niedozwoloną. Decyzje uznające postanowienie za niedozwolone będą mieć skutek tylko w stosunku do przedsiębiorcy, który je stosuje. Postępowanie będzie wszczynane z urzędu lub z inicjatywy konsumentów, rzeczników konsumentów, Rzecznika Ubezpieczonych oraz organizacji konsumenckich, którzy uzyskują status zawiadamiającego.

– Wprowadzono instytucję „tajemniczego klienta”, która umożliwi uzyskanie informacji mogących stanowić dowód w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Jest to instytucja, która pozwoli na uzyskanie dowodów w postępowaniu w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów. Instrument ten pozwoli na skontrolowanie informacji przekazywanych na etapie przedkontraktowym. Instytucja tajemniczego klienta będzie miała zastosowanie do wszelkich praktyk, które mogą naruszać zbiorowe interesy konsumentów. UOKiK nie będzie stosował prowokacji, a jedynie będzie mógł sprawdzić sposób oferowania produktu lub usługi, a także procedurę zawierania umowy.

– Możliwość wyrażenia poglądu istotnego w sprawie – Prezes UOKiK będzie mógł wyrazić pogląd w sprawie dotyczącej ochrony konkurencji i konsumentów przed sądem powszechnym, jeśli przemawia za tym interes publiczny. Pozwoli to Prezesowi UOKiK dzielić się z sądami wiedzą i dorobkiem orzeczniczym z zakresu prawa ochrony konkurencji i konsumentów, co umożliwi sądowi wszechstronne rozpoznanie sprawy.

– Możliwość publikowania komunikatów i ostrzeżeń w publicznym radiu i telewizji – dzięki temu będzie możliwe szybkie i skuteczne ostrzeganie konsumentów o zachowaniach lub zjawiskach, które istotnie zagrażają ich interesom.

– Prezes UOKiK będzie mógł wydawać decyzje tymczasowe, które umożliwią szybką reakcję na praktyki zagrażające zbiorowym interesom konsumentów. Jeżeli w toku postępowania w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów zostanie uprawdopodobnione, że praktyka przedsiębiorcy może spowodować poważne i trudne do usunięcia zagrożenia dla zbiorowych interesów konsumentów, decyzja tymczasowa zobowiąże przedsiębiorcę do zaniechania określonych działań. Decyzja tymczasowa jest to szybka reakcja na praktyki zagrażające zbiorowym interesom konsumentów. Jeszcze w toku postępowania w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów decyzja tymczasowa zobowiąże przedsiębiorcę do zaniechania określonych działań. Pozwoli zapobiec uprawdopodobnionym zagrożeniom. Decyzja tymczasowa będzie wydawana na czas nie dłuższy niż do wydania decyzji kończącej postępowanie w sprawie. Przedsiębiorca będzie miał możliwość złożenia odwołania od decyzji tymczasowej. W takiej sytuacji UOKiK przekaże akta sprawy do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (SOKiK) nie później niż w ciągu 14 dni, a ten będzie miał 2 miesiące na rozpatrzenie odwołania.

Maj 2016 r.

Wszedł w życie Unijny Kodeks Celny

Od dnia 1 maja 2016 roku obowiązuje w Unii Europejskiej nowe rozporządzenie unijne – Unijny Kodeks Celny (dalej: „UKC”). Rozporządzenie to jest obecnie wdrażane na poziomie prawnym, gdzie toczą się prace dotyczące wprowadzenia zmian w ustawie z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne.

Podmiotami, które najbardziej odczują wejście w życie nowych uregulowań są bez wątpienia agencje celne. Podmioty te muszą informować o wprowadzonych zmianach swoich klientów oraz często dokonywać zmian w prowadzonej przez siebie działalności w ten sposób, aby dostosować się do zmian w prawie.

Wymóg ustanowienia zabezpieczenia dla prowadzenia magazynu czasowego oraz składu celnego

Spośród zmian najistotniejszych – Unijny Kodeks Celny wprowadził wymóg złożenia zabezpieczenia w celu ubiegania się o pozwolenie na prowadzenie magazynu czasowego składowania oraz składu celnego. Co istotne, dotychczas wydane pozwolenia (bez zabezpieczeń) pozostają w mocy do momentu ich ponownej oceny, która nastąpi nie później niż do dnia 1 maja 2019 roku. Zgodnie z nowymi regulacjami, pozwolenia wydane na czas nieokreślony na gruncie „starych” przepisów, po 1 maja br.. zachowują swoją ważność do czasu dokonania ich ponownej oceny przez organ celny, która powinna nastąpić najpóźniej do 1 maja 2019 roku. Pozwolenia wydane na czas określony obowiązują natomiast do czasu ich wygaśnięcia albo do 1 maja 2019 roku  – w zależności od tego, co nastąpi szybciej.

Wartość celna

Wartość celną ustala się na podstawie wartości transakcyjnej towarów, tzn. ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za towary, gdy zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Unii. Ceną faktycznie zapłaconą lub należną jest całkowita płatność, która została lub ma zostać dokonana przez kupującego sprzedającemu lub przez kupującego stronie trzeciej na korzyść sprzedającego za przywożone towary i obejmująca wszystkie płatności, które zostały lub mają zostać dokonane jako warunek sprzedaży przywożonych towarów. Do ceny faktycznie zapłaconej lub należnej za przywożone towary dodaje się wymienione we wskazanym artykule koszty, np. koszty w wysokości, w jakiej są ponoszone przez kupującego, lecz nie zostały ujęte w cenie faktycznie zapłaconej lub należnej za towary. Przy obliczaniu wartości celnej nie należy wliczać kosztów np. kosztów transportu przywożonych towarów po ich wprowadzeniu na obszar celny Unii.

Zastępstwo bezpośrednie w procedurach uproszczonych

Do dnia 1 maja br. możliwe były następujące formy wydawania pozwoleń umożliwiających na korzystanie z procedury uproszczonej „wpisu do rejestru zgłaszającego”:

– pozwolenia wydawane dla osób, które dokonują zgłoszeń celnych we własnym imieniu i na własną rzecz,

– pozwolenia wydawane na rzecz przedstawiciela pośredniego,

– pozwolenia wydawane na rzecz przedstawiciela bezpośredniego, który działa na rzecz podatnika nie posiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia.

Po wejściu w życie UKC, pozwolenia wydawane są jedynie osobom, które będą dokonywały zgłoszeń celnych w swoim imieniu i na swoją rzecz lub jako przedstawiciele pośredni (punkty 1 i 2 powyżej). Odpadnie więc możliwość działania w oparciu o dotychczasową praktykę, bardzo wygodną i korzystną dla agencji celnych, która już nie będzie możliwa, a ponadto – zakładając wejście w życie przepisów zmieniających przepisy podatkowe w aktualnym ich brzmieniu – działanie na dotychczasowych pozwoleniach w tym zakresie będzie obciążone odpowiedzialnością solidarną za podatek od towarów i usług (VAT).

Czerwiec 2016 r.

Nowelizacja ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii

W dniu 22 czerwca 2016 roku została uchwalona nowelizacja ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o odnawialnych źródłach energii. Celem nowelizacji jest usunięcie wątpliwości interpretacyjnych, prawnych i redakcyjnych przepisów, które nie weszły jeszcze w życie z ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku  o odnawialnych źródłach energii, w szczególności w zakresie rozdziału 4 tej ustawy.

Najistotniejsze zmiany dotyczą w szczególności:

• wprowadzenia przejrzystych zasad w zakresie wytwarzania i wykorzystywania na własne potrzeby energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacjach, zapewniając, iż takie działania nie mają być nakierowane na osiąganie zysków, a jedynie na zaspokajanie własnych potrzeb energetycznych,
• wprowadzenia definicji prosumenta, którym jest odbiorca końcowy dokonujący zakupu energii elektrycznej na podstawie umowy kompleksowej, wytwarzający energię elektryczną wyłącznie z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji w celu jej zużycia na potrzeby własne, niezwiązane z wykonywaną działalnością gospodarczą regulowaną ustawą z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej
• zmiany definicji instalacji odnawialnego źródła energii oraz wprowadzenia nowej definicji hybrydowej instalacji odnawialnego źródła energii,
• zmian w aukcyjnym systemie wsparcia w zakresie podziału aukcji na koszyki technologiczne oraz promowania w większym wymiarze technologii, które wytwarzają energię w sposób stabilny i przewidywalny,
• wprowadzenia możliwości bardziej efektywnego wykorzystywania lokalnie dostępnych zasobów biomasy,
• likwidacji zbędnych elementów zawartych w oświadczeniach składanych przez wytwórców energii w instalacjach odnawialnego źródła energii wykorzystujących biomasę, biogaz, biogaz rolniczy lub biopłyny oraz likwidację zagrożenia odebrania całości wsparcia w sytuacji wytworzenia w ww. instalacji energii w oparciu o inne paliwo.
• wprowadzenia możliwości budowy nowych dedykowanych instalacji spalania wielopaliwowego,
• uszczegółowienia kwestii związanych z dopuszczalną wartością pomocy publicznej,
• zastąpienia Operatora Rozliczeń Energii Odnawialnej S.A. Zarządcą Rozliczeń S.A.,
• wprowadzenia nowego rodzaju certyfikatów tzw. błękitnych

Nowe przepisy wchodzą  w życie 1 lipca 2016 roku z wyjątkiem m.in. regulacji dotyczących pomocy publicznej dla wytwórcy energii elektrycznej oraz zakupu energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii które wejdą w życie w późniejszym terminie.

Lipiec 2016 r.

Nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece

Od 1 lipca 2016 roku wchodzi w życie nowelizacja ustawy o księgach wieczystych i hipotece. Nowe przepisy stanowią, że księgi wieczyste są zakładane i prowadzone w systemie teleinformatycznym. Elektroniczne postępowanie wieczystoksięgowe ma zapewnić łatwiejszy i szybszy dostęp do sądu, a także sprawniejsze załatwianie spraw.

Nowelizacja wprowadziła do polskiej procedury cywilnej elektroniczne postępowanie wieczystoksięgowe poprzez dodanie dodatkowych przepisów do istniejącego obecnie rozdziału Kodeksu postępowania cywilnego regulującego „tradycyjne” postępowanie wieczystoksięgowe.

Nowe przepisy przewidują obowiązek składania za pośrednictwem systemu teleinformatycznego wniosków o wpis do księgi wieczystej oraz wniosków o założenie księgi wieczystej, co ma umożliwić automatyczne przetwarzanie danych zawartych w treści wniosku do struktury księgi wieczystej prowadzonej w systemie teleinformatycznym, po zweryfikowaniu tych danych przez sędziego lub referendarza sądowego. Składane w ten sposób wnioski o wpis do księgi wieczystej mają pozwolić na automatyczne zamieszczanie wzmianek wyłączających rękojmię wiary publicznej ksiąg wieczystych niezwłocznie po sporządzeniu aktu notarialnego, co ma m.in. przyczynić się do dalszego zwiększenia bezpieczeństwa obrotu nieruchomościami. Celem szczegółowym ustawy nowelizacyjnej jest zaś zwiększenie i ułatwienie dostępu obywatelom i uprawnionym podmiotom do ksiąg wieczystych poprzez udostępnienie drogą elektroniczną informacji zawartych w centralnej bazie danych ksiąg wieczystych.

Sierpień 2016 r.

Prezes UOKiK wydał istotny pogląd w sprawie „frankowiczów”.

Istotny pogląd w sprawie dotyczy sporu konsumentów posiadających kredyty hipoteczne we frankach szwajcarskich z mBankiem. Prezes Urzędu ocenił, że postanowienie umowy określające przesłanki zmiany oprocentowania jest w całości niedozwolone oraz wskazał na możliwe skutki. Prezes UOKiK po raz pierwszy korzysta z tego instrumentu. Na wniosek Miejskiego Rzecznika Konsumentów w Warszawie przygotował stanowisko w sporze pomiędzy konsumentami posiadającymi kredyty hipoteczne we frankach szwajcarskich i mBankiem. Sprawa trwa od 2010 roku i obejmuje 1247 kredytobiorców. Konsumenci w pozwie grupowym dochodzą odszkodowania w związku ze stosowaniem niedozwolonego postanowienia przez mBank, które zbyt ogólnie i nieprecyzyjnie określało powody zmiany oprocentowania. W efekcie stosowania tego postanowienia kredytobiorca nie miał możliwości zweryfikowania zasadności zmian wysokości oprocentowania. W postanowieniu tym bank nie tylko przyznał sobie swobodę w decydowaniu o tym, czy oprocentowanie zmieniać, ale również nie zostały precyzyjnie wskazane parametry, od których zależy zmiana oprocentowania. Tym samym ryzyko zmiany oprocentowania tych umów kredytowych, zawieranych niekiedy na kilkadziesiąt lat, zostało przeniesione całkowicie na konsumenta. Prezes UOKiK uznał, że postanowienie występujące w tych umowach kredytowych jest niedozwolone w całym zakresie. Tym samym nie wiąże ono konsumentów, a ponieważ postanowienie to określa przesłanki zmiany oprocentowania, a więc element istotny umowy, kwestionowane postanowienie może nawet powodować nieważność całej umowy .

Wrzesień 2016 r.

Działania Prezesa UOKiK  w sprawie dodatkowych liczników na wodę

Do Prezesa UOKiK trafiły skargi dotyczące praktyk dwóch spółek, które wzbudziły wątpliwości z punktu widzenia ich zgodności z ustawą o ochronie konkurencji i konsumentów. Działania Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Jarocinie oraz Śremskich Wodociągów polegały na nakazaniu mieszkańcom poniesienie kosztów instalacji wodomierza dostosowanego do systemu zdalnego odczytu (urządzenie dodatkowe służące do pomiarów tzw. wody bezpowrotnie zużytej np. w celu podlewania przydomowych ogrodów). Spółki ustaliły, że koszty instalacji tych urządzeń  w przeciwieństwie do wodomierzy przeznaczonych do odczytu wody w domu, ponoszą mieszkańcy. Cena za instalację została oszacowana nawet na kilkaset złotych.

W opinii Prezesa UOKiK niedozwolone jest uzależnianie możliwości uwzględniania w rozliczeniach świadczonych usług wody bezpowrotnie zużytej od zamontowania wodomierza dostosowanego do zdalnego odczytu, a mieszkaniec powinien mieć prawo  dokonania wyboru pomiędzy tańszym urządzeniem tradycyjnym, a tym umożliwiającym odczyt radiowy. Uniemożliwianie odbiorcom korzystania ze standardowych wodomierzy odczytywanych tradycyjnie, może zaś naruszać zakaz nadużywania pozycji dominującej na rynku.

Prezes UOKiK skierował do obu spółek wezwania do zmiany praktyki, a spółki uwzględniły stanowisko Prezesa Urzędu i zmieniły zakwestionowane działania.

Październik 2016 r.

Z dniem 1 października 2016 roku weszła w życie nowa ustawa o efektywności energetycznej

W dniu 1 października 2016 roku weszła w życie nowa ustawa z dnia 20 maja 2016 roku o efektywności energetycznej, wdrażająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/27/UE z dnia 25 października 2012 roku. W stosunku do dotychczasowych rozwiązań ustawa wprowadziła wiele istotnych zmian dotyczących mechanizmów wsparcia działań w zakresie efektywności energetycznej w tym w szczególności: rezygnacje z przetargów, uproszczenie procedur przyznawania białych certyfikatów, odchodzenie od opłaty zastępczej i audyty energetyczne.

Ustawa utrzymuje obowiązujący dotychczas system świadectw efektywności energetycznej, tzw. „białych certyfikatów”.

Zasadnicza zmiana dotyczy sposobu wykonywania obowiązku w zakresie efektywności energetycznej przez podmioty zobowiązane. Podmiotami zobowiązanymi są w szczególności przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wielkość oszczędności w zakresie energii finalnej, do której zobowiązano wskazane w ustawie podmioty, określono na poziomie 1,5% oszczędności rocznej.

Na podstawie przepisów nowej ustawy podmioty zobowiązane będą musiały:

• zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, lub
• uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej.

Nowa ustawa zakłada ograniczenie możliwości uiszczania opłaty zastępczej dla spełnienia wskazanych obowiązków w zakresie uzyskania oszczędności energii. Podmioty zobowiązane będą mogły zrealizować obowiązek w zakresie efektywności energetycznej uiszczając opłatę zastępczą w zakresie:

• 30% tego obowiązku za 2016 r.,
• 20% tego obowiązku za 2017 r.,
• 10% tego obowiązku za 2018 r.

Wykonanie obowiązku poprzez wniesienie opłaty zastępczej w wyższej wysokości będzie możliwe wówczas, gdy podmiot zobowiązany wykaże, że w roku kalendarzowym, którego dotyczy ten obowiązek, składał zlecenia kupna praw majątkowych wynikających ze świadectw efektywności energetycznej w transakcjach sesyjnych, lecz z powodu niewystarczającej liczby ofert sprzedaży tych praw lub gdy oferowana cena tych praw była wyższa niż jednostkowa opłata zastępcza, nie nabył praw na sześciu sesjach w ciągu roku kalendarzowego, którego dotyczy obowiązek.

Nowa ustawa przewiduje dodatkowe postanowienia dotyczące zasad przeprowadzania audytu energetycznego przedsiębiorstw. Z obowiązków w zakresie odbycia audytu będą zwolnieni mikro, mali i średni przedsiębiorcy oraz przedsiębiorcy posiadający system zarządzania energią lub system zarządzania środowiskowego, w ramach których przeprowadzono już audyt energetyczny przedsiębiorstwa. Audyt energetyczny powinien być przeprowadzony raz na 4 lata.

Wejście w życie z dniem 1 października 2016 roku nowelizacji ustawy – Prawo energetyczne

Ustawa z dnia 20 maja 2016 roku o efektywności energetycznej, która weszła w życie 1 października 2016 roku, znowelizowała także ustawę – Prawo energetyczne. Nowelizacja ma na celu przede wszystkich dostosowanie przepisów ustawy – Prawo energetyczne do nowych regulacji i rozwiązań w zakresie efektywności energetycznej.

Wśród wprowadzonych do ustawy zmian należy wskazać w szczególności na:

1. a) przepisy wdrażające gwarancje pochodzenia energii elektrycznej wytwarzanej w wysokosprawnej kogeneracji. Przedmiotowa gwarancja jest dokumentem poświadczającym, że określona w tym dokumencie ilość energii elektrycznej wprowadzonej do sieci dystrybucyjnej lub sieci przesyłowej została wytworzona w wysokosprawnej kogeneracji;
2. b) przepisy dotyczące obowiązków przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się wytwarzaniem energii elektrycznej lub ciepła, przesyłaniem i dystrybucją ciepła oraz innych przedsiębiorców planujących budowę, przebudowę lub znaczną modernizację po dniu 5 czerwca 2014 r. jednostki wytwórczej o mocy nominalnej cieplnej powyżej 20 MW, sieci ciepłowniczej lub sieci chłodniczej. Do obowiązków takich podmiotów będzie należeć przede wszystkich sporządzanie analizy kosztów i korzyści budowy, przebudowy lub znacznej modernizacji tej jednostki lub sieci ciepłowniczej, lub sieci chłodniczej, mającej na celu określenie najbardziej efektywnych pod względem zasobów oraz opłacalnych rozwiązań umożliwiających spełnienie wymogów w zakresie ogrzewania i chłodzenia;
3. c) przepis stanowiący podstawę uwzględnienia w kosztach działalności przedsiębiorstw energetycznych zajmujących się obrotem energią elektryczną, paliwami gazowymi lub sprzedażą ciepła odbiorcom końcowym kosztów realizacji obowiązku uzyskania oszczędności energii.

Listopad 2016 r.

Szereg rozporządzeń wykonawczych do ustawy o odnawialnych źródłach energii weszło w życie:

• Rozporządzenie Ministra Energii z dnia 24 listopada 2016 roku w sprawie ilości i wartości energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii zlokalizowanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza obszarem wyłącznej strefy ekonomicznej, jaka może zostać sprzedana w drodze aukcji w 2017 roku,
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 października 2016 r. w sprawie kolejności przeprowadzania aukcji na sprzedaż energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w 2016 roku,
• Rozporządzenie Ministra Energii z dnia 17 października 2016 roku w sprawie ceny referencyjnej energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w 2016 roku oraz okresów obowiązujących wytwórców, którzy wygrali aukcje w 2016 roku
• Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 października 2016 r. w sprawie maksymalnej ilości i wartości energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii, która może zostać sprzedana w drodze aukcji w 2016 r.
• Rozporządzenia Ministra Energii z dnia 24 listopada 2016 roku w sprawie ilości i wartości energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii zlokalizowanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza obszarem wyłącznej strefy ekonomicznej, jaka może zostać sprzedana w drodze aukcji w 2017 roku – rozporządzenie to przewiduje, że ilość energii elektrycznej wytworzonej w instalacjach odnawialnego źródła energii zlokalizowanych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza obszarem wyłącznej strefy ekonomicznej, jaka może zostać sprzedana w drodze aukcji w 2017 roku, wynosi 0 MWh, a jej wartość wynosi 0 zł.

Grudzień 2016 r.

W dniu 16 grudnia 2016 r. weszło w życie Rozporządzenie Ministra Energii z 15 grudnia 2016 r. w sprawie szczegółowego wykazu paliw ciekłych, których wytwarzanie, magazynowanie lub przeładunek, przesyłanie lub dystrybucja, obrót, w tym obrót z zagranicą, wymaga koncesji oraz których przywóz wymaga wpisu do rejestru podmiotów przywożących

Rozporządzenie to oznacza dla podmiotów sektora paliw ciekłych w szczególności:

1. od 16 grudnia 2016 r. ponownie będzie możliwe wszczynanie postępowań w sprawie udzielenia lub zmiany koncesji na paliwa ciekłe, które zostało wstrzymane na podstawie art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. o zmianie ustawy – Prawo energetyczne oraz niektórych innych ustaw.
2. w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie rozporządzenia, tj. do 16 stycznia 2017 r., przedsiębiorstwa energetyczne wykonujące działalność wymienioną w rozporządzeniu, na podstawie koncesji wydanych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia, mają obowiązek złożyć wniosek o zmianę posiadanych koncesji w celu dostosowania ich treści do definicji paliw ciekłych (art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r.). Wnioski powinny spełniać wszystkie wymagania wynikające ze znowelizowanej ustawy – Prawo energetyczne – art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. Oznacza to, że muszą zawierać dokumenty i informacje umożliwiające pełną weryfikację możliwości formalnoprawnych, organizacyjnych, technicznych i finansowych, wykonywania działalności w zakresie wskazanych rodzajów paliw ciekłych (z podaniem kodów CN) oraz konkretnych elementów infrastruktury paliw ciekłych czyli zakres taki dokumentacji, jak w przypadku wniosków o udzielenie koncesji lub zmianę terminu obowiązywania, co reguluje ww. ustawa.
3. w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie rozporządzenia czyli do dnia 16 stycznia 2017 r., podmioty prowadzące przed dniem wejścia w życie rozporządzenia wymienioną w nim działalność, które w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 22 lipca 2016 r. oraz rozporządzenia, są obowiązane do uzyskania koncesji lub zmiany zakresu posiadanej koncesji, mają obowiązek złożyć wniosek o udzielenie lub zmianę koncesji (art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 22 lipca 2016 r.).
4. w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie rozporządzenia czyli do 16 stycznia 2017 r., przedsiębiorcy zagraniczni, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy z 22 lipca 2016 r. wykonywali działalność polegającą na wytwarzaniu paliw ciekłych lub obrocie paliwami ciekłymi z zagranicą, mają obowiązek złożyć wniosek o zmianę posiadanej koncesji na obrót paliwami ciekłymi w celu dostosowania działalności do warunków, o których mowa w art. 33 ust. 1b pkt 1 i 3 ustawy Prawo energetyczne.